Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Πανελλήνιες 2011. Βουτιά στα βαθιά!



       Στις περισσότερες περιπτώσεις την αντικειμενικότερη και πληρέστερη εικόνα ενός ζητήματος τη διατυπώνουν άτομα - παρατηρητές της κατάστασης. Αποτελεί βασική μου πεποίθηση ότι οι πανελλήνιες αποτελούν μια χαρακτηριστική εξαίρεση στο συγκεκριμένο κανόνα. Τη σωστότερη αποτίμηση μπορεί να την κάνει μόνο ο μαθητής. Όχι ο "ευκαιριακός", αλλά ο συνειδητοποιημένος και εργατικός. Αυτό επειδή αφενός είναι αυτός που διεκπεραιώνει τη συγκεκριμένη διαδικασία, αφετέρου είναι και αυτός που μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια και πιστότητα την ψυχολογική κατάσταση των συνομήλικων του(αυτό άλλωστε πρέπει να είναι και το επίκεντρο της συζήτησης γύρω από τις πανελλήνιες).Ως μαθητής, λοιπόν, και προσεχώς τελειόφοιτος του γενικού λυκείου - που μου άφησε ανάμεικτες αναμνήσεις - παίρνω κι εγώ τη σκυτάλη για να εκφράσω αν μη τι άλλο όχι τίποτα παραπάνω από μία οπτική γωνία. 
     Νομίζω ότι εύστοχα (όπως είπε ένας φίλος μου) οι φετινές πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν να συνοψιστούν στη φράση: "Αλλαγή παιχνιδιού". Αλλαγή(μια λέξη που μου φέρνει ανεπιθύμητους συνειρμούς) σε όλα τα επίπεδα. Αλλαγή στη δυσκολία, αλλαγή στους στόχους των θεμάτων, αλλαγή και στις ψυχολογικές αντοχές των μαθητών. Όπως φάνηκε φέτος άλλα περίμεναν οι μαθητές και με άλλα ήρθαν αντιμέτωποι. Τα θέματα χαρακτηρίστηκαν αυξημένης δυσκολίας και ότι είχαν στόχο την επικράτηση των ικανών. Δεκτό και άλλωστε αυτό πρέπει να συμβαίνει. Η αξιοκρατία πρέπει να είναι στη βάση κάθε εξεταστικού συστήματος για να είναι επιτυχημένο. Για να δούμε, όμως, πως ξαφνικά ήρθε στο προσκήνιο η αξιοκρατία που εδώ και καιρό απουσιάζει από την κοινωνία και τη χώρα μας.     
      Δίνοντας το πρώτο μάθημα (Νεοελληνική γλώσσα) πιστέψαμε για λίγο ότι διαψεύστηκαν οι πληροφορίες της εφημερίδας "Έθνος" (που κατά έναν "παράδοξο" τρόπο πέφτουν πάντα μέσα σε θέματα για το εκπαιδευτικό σύστημα). Τα θέματα επικράτησε η άποψη ότι ήταν ελαφρώς δυσκολότερα από πέρυσι (κατά τη γνώμη μου δυσκολότερα μεν μη ποιοτικά δε) και αυτό νομίζω ότι προσιδιάζει στην αντικειμενικότητα του θέματος. Στο δεύτερο μάθημα επιλογής - όπως όλη η Ελλάδα πλέον γνωρίζει - ήρθαν τα πάνω κάτω. Τα θέματα των μαθηματικών ιδιαίτερης δυσκολίας, το ίδιο και της βιολογίας. Τώρα βέβαια αυτό είναι κακό; Όχι. Το σφάλμα της όλης υπόθεσης είναι η ξαφνική αλλαγή του χαρακτήρα των πανελληνίων, που είχε κυρίως ψυχολογικές επιπτώσεις στους μαθητές. Άλλοι απογοητεύτηκαν και παρέδωσαν τα όπλα, άλλοι τρομοκρατήθηκαν για τη συνέχεια, και γενικά όλοι ήρθαν αντιμέτωποι με την πρωτοφανή αυτή κατάσταση. Τρίτο μάθημα ήταν τα μαθηματικά κατεύθυνσης (για τεχνολογική και θετική κατεύθυνση, στην οποία ανήκω). Τα θέματα όλοι παραδέχτηκαν ότι ήταν αυξημένης δυσκολίας αλλά και ποσοτικά! Μετά την απότομη αλλαγή άλλη μια λέξη κλειδί: ποσότητα! Ποσότητα γιατί; Γιατί κάποιος να εξετάζεται στο πόσο γρήγορος είναι; Προσωπικά θυμάμαι γονείς και δασκάλους να με συμβουλεύουν από τα χρόνια του δημοτικού: " Μην κοιτάς να τελειώσεις πρώτος, αλλά να γράψεις καλά". Τρίτο μάθημα η βιολογία κατεύθυνσης στο οποίο ζητήθηκε περισσότερο η κατανόηση του βιβλίου παρά η αποστήθιση και νομίζω εν τέλει πως ήταν και τα πιο επιτυχημένα θέματα, αν και ζητήθηκαν πράγματα που ξέφευγαν από τη θεωρία του βιβλίου. Πρέπει κάποια στιγμή να αποθαρρυνθεί και η στείρα αποστήθιση. Στη φυσική κατεύθυνσης πάλι θριάμβευσε η ποσότητα αν και εντοπίζεται μία καλοπροαίρετη δυσκολία των θεμάτων. Στη χημεία δε σαφώς τα θέματα ήταν δυσκολότερα των περσινών και των προπέρσινων αλλά δε συμβάδιζαν με το γενικότερο δείκτη δυσκολίας των 
πανελληνίων. Το ίδιο συνέβη και στις ΑΕΠΠ. Γιατί άραγε; (βλ. ΤΕΙ) 
       Με το μυαλό, λοιπόν, ενός κοινού 18χρονου ερμηνεύω ως εξής την πολιτική των πανελληνίων. Στη βάση η ψυχολογική αφαίμαξη των μαθητών με διάφορα μέσα. Έπειτα η ποσότητα σε ορισμένα μαθήματα που κάθε άλλο παράγοντας που ευνοεί τη σκέψη είναι. Ακόμη, Η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο. Έκπληκτος ορισμένες φορές δεχόμουν το συνηθισμένο τηλεφώνημα των γονιών μου μετά την εξέταση, οι οποίοι με ξάφνιαζαν λέγοντας ότι τα θέματα θεωρήθηκαν "βατά". Το είπαν και καθηγητές και μαθητές στην τηλεόραση. Για ακόμη μια φορά η τηλεόραση - και ειδικά η κρατική - "ξεβρακώθηκε" μπροστά στο πανελλήνιο! Προπαγάνδα χωρίς όρια. 
       Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα εν τέλει είναι ότι είτε οι άνθρωποι του υπουργείου δεν έχουν καμία γνώση της ψυχολογικής κατάστασης των μαθητών της Γ λυκείου είτε η απότομη αλλαγή έγινε σκόπιμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς ανήκω στην ομάδα των ψύχραιμων μαθητών, αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά συμμαθητές μου με αϋπνίες, συνεχή υπερένταση, αδιαθεσία και άγχος, άγχος, άγχος... Και μετά αναρωτιέστε εσείς οι μεγάλοι γιατί να μη μας αρέσει το σχολείο; Γιατί οι σημερινοί νέοι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν ίχνος κριτικής σκέψης; (μεταξύ μας δεν τα καταφέρατε και καλύτερα). Μα πώς να δημιουργήσεις και να ασχοληθείς με περαιτέρω ζητήματα όταν όλοι σε ωθούν στην αποστήθιση. 
    Καταλήγοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η κατάσταση αυτή πρέπει κάποια στιγμή να τερματιστεί. Γιατί κάθε νέος πιστεύω αξίζει μια καλύτερη τύχη στα 18 του από αυτή. Εκπαιδευτικοί μην εθελοτυφλείτε. Οι μαθητές και οι φοιτητές σας χρειαζόμαστε.

Λαδόπουλος Θεόδωρος, 9ο ΓΕΛ Λάρισας

Δεν υπάρχουν σχόλια: