Το παλούκι στα οπίσθια

            Τους τελευταίους 2 μήνες η ελληνική συγκυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια χωρίς προηγούμενο διαδικασία «κοπτοραπτικής» των επερχόμενων μέτρων. Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα, η τρόικα απορρίπτει. Η κυβέρνηση αντιπροτείνει, η τρόικα ξανααπορρίπτει. «Να μπει πιο βαθιά το μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις» ζητά το ΔΝΤ, ενώ τα κανάλια προβάλλουν την κυβέρνηση ως τον πλέον σκληρό διαπραγματευτή που βάζει κόκκινη γραμμή στο ζήτημα αυτό. Μάλλον κόκκινο φωτάκι βάζει, γιατί – αφού  έγινε τρεις τέσσερις φορές η πασαρέλα των μέτρων – εν τέλει το παλούκι εισέρχεται στα οπίσθια πολύ επιθετικά και δεν ξέρω αν τα άτομα τρίτης ηλικίας αντέχουν μεγάλες «συγκινήσεις».

            Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν κουνιέται ούτε φύλλο. Τέτοια ησυχία δε βρίσκεις ούτε νεκρός. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αν μας κηρύξουν πόλεμο θα πάμε με το φραπέ στο χέρι. Πολλοί έχουν πραγματικά προσηλωθεί στην ιδέα ότι δεν καθορίζει ο λαός την τύχη της Ελλάδας. Όχι ότι την καθόριζε ποτέ (μόνο εφέ τύπου «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» μας τάιζαν τα «αλάνια»), αλλά εν πάση περιπτώσει δεν πας μπροστά έτσι. Άλλωστε πριν λίγους μήνες ψηφίσαμε και αποφασίσαμε ποιος είναι καταλληλότερος. Ο οποίος καταλληλότερος έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που είπε. Και πάνε τρεισήμισι μήνες! Ουάου!

            Φόροι από δω, φόροι από εκεί και έχουν την πεποίθηση ότι έτσι θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή. Η χώρα μας προσαρμόζεται σιγά σιγά σε τριτοκοσμικούς μισθούς. Η τρόικα ζητά την εξαήμερη εργασία, χωρίς επιπλέον αποδοχές. Η ανεργία είναι τρομακτική, αλλά αυτό κανέναν δεν ανησυχεί, ούτε τους ίδιους τους άνεργους. Η υγεία και η παιδεία στην άκρη(Δεν είναι καιρός για τέτοια! Σοβαρά θέματα είναι μόνο τα οικονομικά – που πρέφα δεν παίρνει ο κόσμος τι σημαίνουν.) Οπότε τι να κάνω, σου λέει ο άλλος; Δεν αυτοκτονώ καλύτερα;! Δεν υπάρχει μέρα που να μη γραφτεί κάτι για αυτοκτονία ή απόπειρα. Ο περήφανος Έλλην έχει πλέον προφίλ υποδειγματικού κρατούμενου. Στα πλαίσια των πειραμάτων που γίνονται στη χώρα μας έχουμε υποστεί τέτοια ψυχολογική αφαίμαξη που μιλάμε για μαζική και ολική πλύση εγκεφάλου.

            Μέσα σε αυτό τον αρμαγεδδώνα γεγονότων τα βλέμματα τραβά η ακροδεξιά. Το μακρύ χέρι της συγκυβέρνησης, που την απενοχοποιεί συνεχώς. Και γιατί αποτελεί πολλές φορές επίκεντρο η Χρυσή Αυγή; Είναι προφανές πως ο λαός όσο πάει ζωοποιείται, θέλει βία, θέλει αίμα – σπέρμα – κέρμα! Και τα μίντια τον μπουκώνουν για να μη μιλάει. Ο φαύλος κύκλος για την διάλυση της κοινωνίας μας δουλεύει με υπερωρίες και συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε (η ζωοποίηση που λέγαμε). Αγνοούμε κάθε λύση, υποτιμούμε κάθε αντίδραση, περισσότερο από ποτέ κοιτάμε τον κώλο μας, και το εξωφρενικότερο το παίζουμε και θεματοφύλακες της αντίστασης. Δεν είμαστε ρατσιστές, κοινωνικά αναίσθητοι, ανενεργοί πολίτες, θύματα των μίντια! Βέβαια, δεν έχουμε και καθρέπτη σπίτι μας

ΥΓ1. Την προηγούμενη εβδομάδα έγινε γενική απεργία. Στην Αθήνα διαδήλωσαν με το ζόρι 45.000 άτομα και αυτοί διασπασμένοι στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ και των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Δεν έχουμε ψωμί να φάμε και διαμαρτυρόμαστε χωριστά. Εμείς και η ιδεολογική μοναξιά μας – παρούσα ήταν και η Αλέκα Παπαρήγα στην πορεία του ΠΑΜΕ. Δικαιούμαστε όλοι επίδομα νοητικής υστέρησης. Τίποτα δεν μας αγγίζει πλέον, ούτε η εξαθλίωση των ΑΜΕΑ, ούτε η κατάντια των ψυχιατρικών κλινικών, ούτε τα εργασιακά δικαιώματα που τους άλλαξαν τα φώτα. Και λέμε τους βορειοευρωπαίους ψυχρούς και αναίσθητους!

ΥΓ2. Για τους φίλους μας που απογοητεύονται με την επέμβαση της τρόικα στα εσωτερικά της χώρας και πιστεύουν ότι δεν καθορίζουν τα της χώρας τους, τους παραπέμπω στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Είναι στο χέρι μας. Επαφίεται στον πατριωτισμό μας. Σταματήστε να αυνανίζεστε!